MAXIMUS

I.

MAXIMUS

Alexandrinus, ex Cynico Christianus, Constantinopolim venit, A. C. 379. ubi a Gregorio Nazianzeno benigne, tamquam Confessor, qualem se iactaverat, exceptus et laudatus, hunc inde pellere constituit. Proin Gratiani Imperatoris gratiam aucupaturus, Mediolani librum ipsi, contra Arianos, obtulit, magno in pretio ab Hieronymo habitum. Inde redux, per 7. Episcopos a Petro Alexandrino missos, clam Episcopus ordinatus, mox populô vitiis eius infestô, urbe exiit: a gregorio in eam reverso, vivis coloribus depictuae, qui Petrum, alias pietate celebrem, in facinus hoc consensisse, vehementer miratus est. Hinc schisina Constantinopoli, Presbyterô quôdam, Gregorii inimicô, Maximo favente: qui a Theodosio

quem interea Gratianus consortem legerat, consirmari petens Thessalonicae, cum votô non potiretur, poenam veritus, Alexandriam ad Petrum se recepit. Sed et inde pulsus, posteâ in Apollinaris haeresin prolapsus est, et ab Episcopis condemnatus, Gregor. Nazianz. Carm. de viat sua, et Or. in Max. Theodor. l. 5. Nicephor. l. 12. Cassiod. l. 9. Baron. A. C. 379. 380.

II.

MAXIMUS

Consul cum Gordiano, an. Urb. Cond. 903. Alius cum Orphito, A. C. 914. Alius cum Apro, an. Urb. Cond. 959. Idem 2. Consul cum Aeliano, an. Urb. Cond. 976. Alius cum Albino, an. Urb. Cond. 977. Alius cum Lupo, an Urb. Cond. 984. Idem proximo anno cum Paterno et sequenti cum Urbano.

III.

MAXIMUS

Episcopus Alexandrinus, Domno surrogatus est, a Pseudo-Concilio Ephesino: Obiit A. C. 456. Successit Basilius. Acta Concilii Chalced. 8. 9. etc. Baron. in Annal.

IV.

MAXIMUS

Imperator ex Maximi, a Theodosio Seniore devicti familia. Senator cum esset, uxore pulcherrimâ a Velentiniano, mirâ fraude corruptâ, ultionem meditatus, operam dedit, ut Imperator Aetium a se removeret. Quô factô coniuratione occultissime initâ, Valentinianum occidit, in Campo Martio, A. C. 455. hinc thronô conscensô, et Eudoxiâ, Valentiniani viduâ, per vim ductâ. Palladio filio, Caesari creato, Eudoxiam Imperatoris occisi filiam, Gaudentîo, Aetii filio desponsatam, iunxit, Imperio in pristinum splendorem reducendo intentus. Sed breviparricidii poenam dedit. Cum enim amore amens, Eudoxiae aliquando affirmaret, Valentinianum se, ut illâ potiretur, occidisse, illa, minime persuaderi sibi id passa, clam ad Gensericum, in Africam misit, eius auxilium implorans: qui in Italiam advolans, Romam brevi, Maximô inde profugô, et a civibus occisô, occupavit. Alii dicunt, Gensericô appropinquante, Maximum, a milite quodam Urso, occisum, et ab Eudoxiae ducibus civibusque Romanis in frusta discerptum, ac in Tiberim proiectum esse, A. C. 455. die Imperii 77. Procop. de bello Vandal. l. 1. Evagr. l. 2. Sidon. Apollin. l. 2. ep. 23. ad Sarran. Nicephor. l. 15. etc.

V.

MAXIMUS

Patriarcha Constantinop. successit Theodoro III. et Manuelem I. successorem habuit, saeculô 13. Item, secuô 15. post Simeonem, ei successit Nipho.

VI.

MAXIMUS

Scriptor Ecclesiasticus, saeculi 13. Scripsit de origine mali et materia, Euseb. Caesar. et Hieron. de Script. Eccl.

VII.

MAXIMUS

Sophista Alexandrinus, auctor Declamationum aliquot, Phot. cod. 135. Item, Scriptor gestorum Apollonii. Philostr. in huius vita l. 1. c, 5. Ttzetz. Chil. 1. Hist. 291. Item, Historicus, Idem, Chil. 9. Hist. 292. Item, Episcopus Neapolitanus, ab Arianis, in exilio, necatus. Surrogatô Zosimô, qui graviter paulo post punitus est. Baron. in Annal. M. Herin. in vita 8. Athan. l. 7. c. 6. Item, Grammaticus Madaurensis. scripsit ad Augustinum epistolam quae 43. est, inter huius epistolas, qui sequente illam, responsi locô, est dignatus.

VIII.

MAXIMUS

aliô nomine Iulius, in partibus Civilis, Tacit. Hist. l. 4. c. 33.

IX.

MAXIMUS

cognomento Memma, Consul cum Plinta, an. Urb. Cond. 1172. Item Maximus, Consul cum Theodosio Aug. an. Urb. Cond. 1106. Idem 2. Consul cum Paterio.

X.

MAXIMUS

domesticus Gerontii, Ducis copiarum tyranni Constantini, Caesar factus ab hero suo, qui ex Britannia oriundus erat A. C. 411. annô post purpurâ exutus, inter Barbaros delituit. Postea in Hispania turbaturus, captus, ad Honorium deductus et a Iovino occisus est. A. C. 421. Prosper et Marcellin. in Chron.